Week 2. Rotbegin van de week

Gisteren en eergisteren heb ik niets geschreven omdat het hier een hectische boel was.

Zaterdag middag kreeg ik het bericht dat mijn vriendin vrijdagnacht van de trap was gevallen. Ze wilde snel even wat aan de was doen en dan naar bed. Ze gleed uit op de onderste trede en wist gelijk dat het foute boel was. Na een tijdje heeft ze zich naar de slaapkamer van haar dochter kunnen slepen en is met veel pijn en moeite daar op bed gaan liggen. Ze heeft uren liggen schreeuwen om hulp. Gelukkig kwam haar zoon rond half 3 thuis van het stappen en heeft haar gevonden.
Nu is mijn vriendin doodsbenauwd voor dokters, ze heeft al 2x haar rug gebroken gehad en 1x haar borstbeen, dus ga er maar aanstaan. Ze heeft ook botontkalking en breekt dus zo maar iets, ze is nog maar 44 jaar en doodsbenauwd dat ze in een rolstoel terecht komt.
De volgende dag, rond half 2, heeft haar zoon toch maar de ambulance gebeld. Die hebben haar naar het ziekenhuis gebracht.
Schade: gekneusd borstbeen, gekneusde lendewervels, ribben, maag en een gebroken hielbeen. Al met al heeft ze nog geuk gehad. Aan haar hielbeen wordt ze geopereerd, wanneer is nog de vraag maar het herstel zal een jaar duren, ongeveer.
Die ligt dus in het ziekenhuis en ik ben bezig om van alles te regelen. Dat doe ik graag voor haar hoor, het is tenslotte mijn beste vriendin.

Gisteren is mijn dochter gedoopt. Ze wilde dit zelf en ze is erg gelukkig nu. Het was een mooie dienst en ze ging sierlijk kopje onder
Daarna kwam er natuurlijk visite, haar opa uit Belgie was er ook bij, mijn oudste zoon met zijn vriendin en allemaal vrienden van haar. Heel gezellig en druk. Ik heb mijn kans gepakt en ben met al mijn kinderen op de foto gegaan.

Nu moet ik dat 'bezuren', Ik heb CHV (Chroniche Hyperventilatie). Dat betekent dat ik na stress mijn hart ontzettend te keer gaat. En dan niet net als dat je hard gelopen hebt, maar het hart bonkt echt mijn borstkas uit. Dat gebeurt vooral in rust. De eerste keer dat ik dat kreeg schrok ik me een rotje, mijn dochter heeft toen gelijk de ambulance gebeld en ik heb toe een nacht in het ziekenhuis gelegen. Het is niet gevaarlijk maar ontzettend vervelend.

Maar goed, ik heb het dus druk en zal, wanneer ik on line kom, alleen gaan smithen. Dan kan ik zo weg als het moet.

Hee meis,

Het zit je echt niet mee de laatste tijd hé. Duim voor je dat het snel beter gaat, in elk geval wens ik je voor nu heel veel sterkte!

<333

veel sterkte draakje

ey draakje

Het zit inderdaad niet erg mee nee... Je hielbeen breken is heel erg rottig want dat is het punt waar je eigenlijk op loopt en als het gebroken is, is het meestal rottig en moet je inderdaad meestal ongeveer een jaar herstellen, en daarna moet je weer opnieuw leren lopen. Wens haar maar beterschap

Dat CHV dat heeft mijn moeder ook die is er ondertussen aan gewend, Ze zit elke dag eigenlijk wel op forums te praten met mensen die dat ook hebben. En inderdaad als je dat heb word je helemaal benauwd, me moeder heeft er ook nog een hartafwijking erbij dus nog meer ellende achja!

Veel succes!

jij hebt ook nooit een normale week hè draakje.

wens je vriendin beterschap en ik hoop dat het allemaal mee valt na een tijdje.

trouwens wel leuk dat je dochter zich heeft laten dopen maar dan vraag ik me toch af hoe oud je dochter nu is en waarom dat dan nog niet is gebeurt toen ze klein was. ben ik dan wel benieuwt naar.

RE Taz schreef:

jij hebt ook nooit een normale week hè draakje.

wens je vriendin beterschap en ik hoop dat het allemaal mee valt na een tijdje.

trouwens wel leuk dat je dochter zich heeft laten dopen maar dan vraag ik me toch af hoe oud je dochter nu is en waarom dat dan nog niet is gebeurt toen ze klein was. ben ik dan wel benieuwt naar.

Ik zal mijn vriendin beterschap wensen (van jullie allemaal). Ach, als ik een keer een 'normale week'' heb, is het maar mooi saai

Dat mijn dochter zich nu laat dopen, zij wordt volgende maand 19 jaar heeft de volgende reden.
Ik ben niet gedoopt, zij ook niet. Ik vind dat iedereen daar vrij in moet zijn. Zij heeft veel steun aan een geloof welk zij zelf heeft uitgezocht. Dus niet een geloof wat haar is 'opgelegd'.
Mijn 2 zoons hebben niets met het geloof, dat is hun keuze en ook daarin laat ik ze vrij.

Ik snap dat je denkt dat veel babytjes gedoopt worden als ze een maand of 3 zijn. Dat doen de ouders met goede bedoelingen. Zij hebben dan een geloof en vinden dat hun kind daar ook in moet opgroeien.
Mijn moeder was Nederlands Hervormd an mijn vader was niets. Mijn vader was erg tegen een kerk. Hij vond het allemaal maar onzin en moest er niets van hebben. Daardoor ging mijn moeder ook niet meer naar een kerk. Toen ze oud was, ong 75 kreeg ze daar toch wel spijt van.
Door mijn vader zijn aversie mochten wij (als kind) ook niet een voet in de kerk zetten. Ik was 11 jaar toen wij gingen verhuizen naar een klein dorpje, daar was alleen maar een Katholieke school en het heeft heel wat voeten in aarde gehad voor wij daar heen mochten. Hij wilde ons op een openbare school hebben. Dan hadden wij 6 km moeten fietsen over wegen die redelijk gevaarlijk waren terwijl de Katholieke school aan de overkant van de straat lag
Mijn moeder hield voet bij stuk en we mochten naar de Katholiek school, maar niet meedoen aan de Godsdienst lessen.

Uiteraard kreeg ik in dat dorp nieuwe vriendinnetjes. Die waren allemaal Katholiek en gingen ook naar de kerk. Ik ging dan mee en vond al die verhalen erg mooi. Zij gingen een hostie halen en ik ging altijd dapper mee, ik vond dat vreselijk interessant. Totdat de pastoor er achter kwam dat ik niet Katholiek was. De colgende zondag stond ik weer in de rij. Hij gaf iedereen een hostie. Ik was aan de beurt en zij fluisterde (heel hard) "Jij krijgt niet
Als mijn vader merkte dat ik in de kerk was geweest werd hij altijd vreselijk boos en kreeg ik (nog) een preek van hem, dat het maar onzin was enz, enz.

Dat was het begin van mijn zoektocht. Ik heb eigenlijk mijn hele leven 'gezocht' naar een kerk waar ik me thuis kon voelen. In de kerk waar mijn dochter gedoopt is heb ik dat ook gevonden. De mensen zijn daar zo 'met elkaar' en het is geen kerk waar je stijf zit en alleen maar moet luisteren. Ze noemen het "De Happy Clap kerk"
Dit jaar ga ik de Alpha cursus doen en volgend jaar laat ook ik mij dopen. Uit vrije wil. En DAT vind ik heel belangrijk.

Sorry dat het zo'n lang verhaal is geworden

Gisteren ben ik de hele middag bij mijn vriendin in het ziekehuis geweest. Zij kreeg te horen dat haar rugwervels toch gebroken zijn en wat ze daar nu aan gaan doen. Ze moet helemaal plat liggen en mag niet bewegen. Ook hoorde ze dat zer volgende week dinsdag aan haar voet geopereerd wordt. De dokter heeft uitgelegd wat er nu precies aan de hand is met haar enkel.

In je enkel zit een sporongewricht. Dat bestaat uit een boven en een onderdeel. Het boevenste deel ligt als een soort wig in het onderste deel, wat een soort kommetje is. Bij de val is het bovenste deel als een soort bijl in het onderste deel terecht gekomen en wel met zo'n kracht dat het onderste deel helemaal uit elkaar is gespat.
Het wordt een lastige operatie en ze kunnen eigenlijk niet eerder zien wat ze moeten doen als het 'open' is. Ze moet 12 weken in het gips en zal altijd last houden van die enkel.

Nu ga ik sporten en ga vanmiddag weer naar haar toe.

Ik heb het er maar druk mee maar heb het er voor over ze is tenslotte mijn beste vriendin.

leuk om je verhaal te horen over het doopen van je dochter en nogmaals sterkte met je vriendin

zodan heftig draakje,

Ruggenwervels moet ik je ook nog meer oppassen omdat dat vlak bij je zenuw uiteinde zit.. En dat kan verlammingen veroorzaken dus voorzichtig!

En ja uit elkaar gespat... Dat word heel moeilijk om te opereren helaas beterschap

Gistermiddag kwam ik bij mijn vriendin en ze lag helemaal plat. Het blijkt (dat hadden ze niet gezien bij de eerste foto's) dat er 3 wervels als een harmonica in elkaar gedrukt zijn. Een stukje is afgebroken en ligt tegen het ruggemerg aan. Ze mag helemaal niet meer bewegen, behalve haar hoofd en armen, en ligt nu op een bed wat af en toe lucht onder haar door blaast zodat ze geen doorligplekken krijgt.
Dinsdag wordt ze geopereerd aan haar voet EN aan haar rug. De rug wordt vastgezet (gefixeerd noemen ze dat) met platen. Ze kan dan niet meer bukken en geen huishouden meer doen.
De arts zei dat ze deze verwondingen alleen maar gezien hadden bij auto ongelukken.

Ze moet, minimaal een jaar revalideren. Eerst een aantal maanden in een verpleeghuis en daarna maar kijken of ze naar haar eigen huis terug kan.Traplopen is, voorlopig, uit den boze dus zal ze een appartement moeten hebben.
Maar eerst maar kijken of de operatie lukt.
Het is niet alleen lichamelijk zwaar voor haar, maar omdat de vooruitzichten niet zo goed zijn krijgt ze er ook nog eens een hoop stress bij. Dat is niet bevordelijk voor de genezing.

Haar familie is nu ook ingelicht en haar oudste zus neemt nu de regeling van bepaalde dingen over. Maar ik blijf elke dag naar haar toe gaan.
Ik ga proberen om weer wat RS te spelen, want ik heb ook mijn ontspanning nodig. Misschien niet zo lang achter elkaar maar dat geeft niet

je vriendin mag zich gelukkig prijzen met jou

Ik ken haar nu 8 jaar. In die jaren hebben we lief en leed gedeeld. Beide hebben we geen contact met onze broers en zusters. We zijn meer zussen als vriendinnen. Afgelopen november is haar moeder overleden na een lang ziekbed en zij kreeg weer contact.
Gelukkig wonen we naast elkaar dus kunnen we eenvoudig bij elkaar zijn als het nodig is.
Maar afwachten hoe het nu komt. Ik kan je wel vertellen dat ik het er erg moeilijk mee heb, die onzekerheid, maar ik kan het niet laten 'zien'. Zij is nu het belangrijkste.

Er gebeuren ook leuke dingen hoor . Mijn dochter haar huisbaas (een goede vriend van haar) is verhuids naar Malta. Hij heeft haar een ticket gestuurd en ze mag daar een week logeren. Dat is erg leuk voor haar

zo heftig hoor :O

zow, dat is niet zo mooi voor je vriendin! Dat is idd heftig!:O

Gisteren weer naar mijn vriendin geweest. Ze is erg down maar dat is normaal, denk ik. We wachten eerst maar af hoe ze uit de operatie komt.

Ook RS gespeeld, eerts iron gehakt en daar bars van gemaakt, daarna 1k knifes. Toen met goede moed aan de nieuwe quest begonnen. Ik geef het niet op maar snap niet hoe ik dat vuur aan moet maken zonder er omheen te rennen en zonder dat het uit gaat. Nog maar eens goed zoeken

Gisteren niet naar mijn vriendin geweest, ik heb haar wel gebeld. Ik moest sporten en had een afspraak voor de laatste intake. Wegen en zo. Nou.....ik schrok me dood. Ik wist dat ik overgewicht had, maar zoveel
Ik ben 91 kilo ben 163cm en heb 48% vet. Getverderrie nog ff en ik kon onder de groene zoden . Maar goed, ik ben van plan om 3x per week te sporten (als er niets tussen komt) en hoop volgend jaar veel lichter te zijn dan kan ik ook beter uit de voeten .

Ook ben ik begeonnen met die fire quest. Het is een lastige maar ik had de vuurtjes redelijk snel. Even op youtube gezocht en daar een goed filmpje gevonden. Nu ben ik bij het eindgevecht. Bijna had ik haar Vandaag maar weer proberen.

haha succes draakje

succes met afvallen gaat je vast lukken

en wat die quest betreft zal dat ook wel gaan, met de juiste strategie is ze best wel te doen.

Succes draakje! Ik ben ook bezig met afvallen xD
Het is erg moeilijk als je verleidende dingen ziet staan

succes en idd je mag er aardig tegen aan

gl draakje

Thanx